মুখ্য পৃষ্ঠা
ৰাতি সপোনৰ বাগিচাত সৰি পৰে জোনাক
=================
দুখৰ বিছনাত ৰাতি বাঢ়ি আহে
বাঢ়ি আহে দুখৰ কবিতা
সপোনতে এজাক বতাহে কোবাই যায়
ভাঁজ কেঁকুৰিটোত ঠেকা লাগে বতাহৰ বা
উৰি আহে বাঁকৰ গীত
বাঁহনিডৰাৰ পৰা
ৰৈ ৰৈ উচুপে দুখৰ জোনাক
ডুব যাওঁ ডুব যাওঁ
পানীমেটেকাৰ তলত
চেঁচা হৈ যাওঁ
স্মৃতিৰ বৰফত সাঁতুৰি
ৰাতি ৰাতি সপোন দেখোঁ
তোমাৰ ভাৱনাত অস্থিৰ হৈ চটফটাই সাৰে থাকে মোৰ দুখৰ কলিজা
ৰাতি সপোনৰ বাগিচাত সৰি পৰে জোনাক
সৰি পৰা জোনাকে উচুপি থাকে গোটেই ৰাতি
গোটেই ৰাতি অনিদ্ৰাৰ শেতেলিত ওপঙি ফুৰোঁ
ණ কন্দর্পজিৎ কল্লোল
