মুখ্য পৃষ্ঠা
নষ্টবীজ
====
বোলা এই অন্ধকাৰত মেধাৰ ফলন হওক
এই অন্ধত্ব আমাৰ গুচি যাওক,
অজ্ঞতা গোপন কৰোঁ
জ্ঞানৰ গভীৰত ৰাখোঁ মধু আৰু মদৰ চক্রদোষ
বোলা আজি পুৰুষাঙ্গ হাতত ল'ওঁ,
নাৰীৰ শালীনতা শাৰীৰ আঁৰৰ পৰা খুলি ল'ওঁ
তোমাক গোপন কৰি
তোমাৰ গোপন গুহ্যদ্বাৰত ৰাখোঁ
ৰাতিপুৱাৰ বাতৰি-কাকত,
গাখীৰ, কণী, আৰু বজাৰৰ মোনা
বোলা মন জলজ বাগিচাৰ গছত
আৰু সৰল আগাছাত
তোমাৰ দীঘল স্তন চুমি খাকক
সন্তানৰ দৰে
চুমি খাওক,
চুহি লওক তোমাৰ শৰীৰৰ পৰা
সঙ্গমৰ ক্ষুধা
ক্ষুধা এই ৰাতিপুৱাৰ ৰুটি আৰু আলুভাজি অমৃত অপাৰ
অপাৰ, অপাৰ,
মই তোমাক ক'ত ৰাখোঁ,
কোন গর্ভাধাৰত ?
কোন ফুলত মূৰ থৈ টোপনি গৈছে,
কোন ঋতু-ৰক্তমখা শৰীৰ পাইছা তুমি,
মধুৰীআমৰ দৰে,
কোনবা দুই-এটা কুঁহিপাতত
আমাৰ লিপ্সা, প্রেম, মৃত্যু
আৰু ভয় লাগি আছে ?
ভয়ৰ শৰীৰত মই লাথ মাৰোঁ,
সন্মোহন, মোক বচাওক
মোক বাচাওক এই ষড়যন্ত্রৰ পৰা
এই অনন্ত হত্যাৰ নির্বিকাৰ আয়োজনৰ পৰা
এই দুই তিনিদিনত
মোক আঁতৰাই দিয়া
ক্ষুধাৰ যিকোনো প্রান্তত,
যিকোনো মধুৰ নিহিত চক্রৰ মাজত পেলাই দিয়া
আমাৰ স্বপ্ন, উন্মাদনা
আমাৰ নষ্ট জন্ম . . .
নষ্ট প্রেম . . .
স্মৃতি আৰু সম্ভৱ . . . .
• মূল: মিতুল দত্ত
• অনুবাদ: কন্দৰ্পজিৎ কল্লোল
