মুখ্য পৃষ্ঠা
• আথানিকোঁৱৰ (৪) •
=============
আকাশৰ পৰা
সৰি পৰিলোঁ ......
তোৰ আঁখিৰ কাজল
মোৰ দিল ঘায়ল
দুৰনীৰ পৰা তই
ৰৈ ৰৈ চিঞৰা
তোৰ চিঞৰত মই
বধিৰ হ'লোঁ
তোৰ চুলিৰ সুবাস
মোৰ হৃদয়ত এমুঠি গান
এদিন গানবোৰ হৈ গ'ল
ধানৰ পতান
তেতিয়াৰ পৰা মই
বোবা হৈ ৰ'লোঁ
কাৰো মাত নুশুনোঁ বাবেই
শান্তিতে আছোঁ
শান্তিতে আছোঁ
একো ক'ব নোৱাৰোঁ
নক'লে ভাল
ক'লেই লাগি যায়
যতো চব জঞ্জাল
সিদিনাৰ পৰা মৌন হৈ
তোলৈ ৰ' লাগি চাওঁ
তোৰ পানী তোলা ঘাটত
এপলত জিৰাওঁ
তোলৈ ৰ' লাগি চাওঁ
তোৰ প্ৰেমত
বুকুৰ শব্দবিলাক
যোৰা দি দি
সৰাপাতত সপোনবোৰ
লিখি থ'ওঁ
এদিন প্ৰেমৰ সৰাপাত
বতাহত উৰিল
মোৰ বুকুৰ সপোনবোৰ
সকলোৱে পঢ়িল
তোমাৰ আই পিতাইয়ে
ৰজাক গৈ দিলে গোচৰ
সিদিনাৰ পৰা তোৰ
আঁখিৰ কাজল
মোৰ দিলৰ ভিতৰত
এজাক বাদল
ৰজাই আদেশ দিলে
আথানিকোঁৱৰ অন্ধ হ'লোঁ
অন্ধ আথানিকোঁৱৰ
হৃদয়ত বৈ থাকে মাথোঁ
বেদৰ্দী দুনীয়াৰ
উন্মাদ নৈৰ ঢোল
ණ কন্দৰ্পজিৎ কল্লোল
